Sunday, December 26, 2004

Bingo sa Pasko!!!

Kakaiba ang ginawa namin ngayon. Imbes na mag-ikot sa araw ng Pasko ay naglaro na lang kami ng bingo. Tayaan syempre at ang gagamitin mong pantaya ay yung napamaskuhan mo. 5 pesos ang presyo ng isang bingo card at every game ay may "raffle prize" na binibigay ang father ko. Ganito karami ang card na ginagamit na mga kalaro ko...


At eto naman ang sa akin...

Wala yan sa dami ng card kundi nasa diskarte na paglalaro. Hahaha!!!

Pagdating sa final game namin, almost 750 na ang jackpot prize. Blackout ang last game. Ibig sabihin kailangan lahat ng numbers sa bingo card mo ay tawagin. 10 pesos na ang presyo ng isang bingo card. Tayaan to the max na nga. Bilihan sila ng lima hanggang sampung card para lang manalo.

Syempre ako isang card lang ang binili. At eto ang winning card na ginamit ko. Pansinin ang mga numbers sa letter O.

Hahaha!!! Panalo!!! Napunta tuloy sa akin ang mga napamaskuhan ng mga kapatid at pinsan ko. Nandaya ba ako? No comment!!! Hahaha!!!!

Thursday, December 23, 2004

Christmas Greetings!!!!

Isa munang carolling bago ang aking greetings.

Calc's Christmas Pinoy Alphabet Song

A - Ang Pasko ay Sumapit...
B - Bagong Taon ay magbagong-buhay...
K - Kahit hindi Pasko ay magbigayan...
D - Dashing to the snow...
E - En a one horse open sleigh...
G - Gabing ito at bukas ay araw ng Pasko...
H - Habang ang mundo'y tahimik...
I - In the meadow we can build a snowman...
L - Laughing all the way...
M - Mano po ninong, mano po ninang...
N - Ng si Kristo'y isilang...
NG - Ngayon ay pasko tayo ay mag-awitan...
O - Oh come oh yea faithful...
P - Para Papampam...
R - Rapa Pampam...
S - Sa maybahay ang aming bati...
T - Tanging araw nating pinakamimithi...
U - Upang lumigaya ang ating bayan...
W - Why don't you, "shop around with your friends", hehehe...

Merry Christmas to all!!!!!!!!!!!

Wednesday, December 15, 2004

Walang Dayaan

When it comes to games, nakasunod na agad ang mga komentong "Walang dayaan" sa akin. Kung maaga akong nag-bingo, dinaya ko raw. Pag nakapusoy ako, dinaya ko raw. Pag nanalo sa Starcraft, lumaban daw ako ng patas. Pag naghead-shot sa counterstrike, lumaban daw ako ng patas. Pag nagbadminton kami, wala daw dayaan. Pag nagbowling kami, wala daw dayaan. Pag videoke, may daya raw. Pag gamechannel, may daya raw. Aba'y ano bang laro ang pwede kong laruin na hindi ko pwedeng dayain?

Card "Daya"
Masama ba kung tandaan ko ang mga cards na lumalabas sa black jack? Masama rin ba kung iniipit ko ang baraha nyo sa pekwa? Masama ba kung ibahin ko ang takbo ng baraha sa pusoy at sa pusoy dos? Masama ba kung ayaw kong ibaba ang baraha mo sa tong-its? Anong magagawa ko kung ikaw ang laging nagiging unggoy sa unggoy-ungguyan? Kasalanan ko ba kung nabubuo ko ang solitaryo at ikaw ay hindi makabuo?

Board Game "Daya"
Takang-taka sila kung bakit pag snake and ladder ay lagi akong bumabagsak sa ladders at sila ay sa snake. Takang-taka sila kung bakit sa monopoly ay bihira akong bumagsak sa mga properties nila at sila naman ay bayad ng bayad sa akin. Takang-taka sila kung bakit lagi ko silang nauunahan ma-solve ang puzzle sa larong Cluedo. Dinadaya ko raw sa bato ng dice. Ano!!!

Gamechannel "Daya"
3310 lang ang gamit ko sa paglalaro. Ano naman ang pambato ng cell ko sa cell nyo? Send lang ako ng send pag alam ko yung sagot. Mas mabilis, mas maganda. Yung iba nga sa inyo ay mas mabilis pang magtext kaysa sa akin. Wala akong kalaban-laban dahil bukod sa mahina ang signal na nakukuha ko ay super liit pa ng tv screen na ginagamit ko. Saan ako pwedeng mandaya? Kaya nga pagdating ng action games, pinagtutulungan nyo ako kasi doon lang kayo makakabawi sa akin. Wala kayong awa!!!

Videoke "Daya"
Eh ano nga bang magagawa ko kung 13-2 na ang score? Paano ko naman dadayain yung makina? Pareho naman ang kalibre ng boses natin. Pareho naman nating nasasabayan ang tono at lyrics. Iisang microphone ang ginagamit natin. Meron na ngang theme ang kantahan natin. Kumpleto naman sa singing passion at stage presence ang ginagawa natin. Pati bilang ng kakantahin natin ay pantay. Saan ako pwedeng mandaya?

Kawawa naman ako.....Hehehehe!!!!

Monday, December 06, 2004

Serious Post

Maiba naman ako ng blog. Punta naman tayo sa serious side ng buhay. Medyo may pagka-sensitive itong topic na ididiscuss ko ngayon kaya konting opening muna before the topic.

Trivia 1

Did you know that the internet is a very powerful tool when it comes to advertising? Totoo yan. Mas malakas ang medium na ito kaysa sa prints and TV. Bukod sa mura ang advertising fee, napakalawak ng coverage nito. Local advertisements are good only within local boundaries pero ang internet, local o international ay abot na abot nito. Lalo pa kung ilalagay mo sa sikat na search engine like Yahoo, Googles etc. For sure, within an hour of advertisement ay bawi mo na ang advertising fee mo.

Trivia 2

For sure, hindi nyo paniniwalaan itong second trivia na ito kasi parang hindi totoo. Pati ako ay nagulat nung malaman ito kasi hindi talaga bagay sa isang katulad nya. How could someone so talented, so gifted and so dedicated in her profession has not earned any awards or recognition in her entire life? Sino itong tinutukoy ko na wala pang natatanggap na award sa buhay nya? None other than Ms. Bianca Gonzales. Unbelivable isn't it?

Anong relationship ng dalawang trivia sa post ko ngayon? Just continue reading at maliliwanagan kayo....

Every year, Candy Magazine has this award called Candy Rap Award. They let the people vote for their favorites thru SMS and online voting. And for next year's award, Bianca Gonzales has been nominated for Favorite Model. To vote for her, text CANDYRAP H1 and send to 29763 for Globe and Smart subscribers. Consequently, Iya Villania is also nominated on two categories, favorite fashion icon and favorite VJ. To vote for her as the favorite fashion icon, text CANDYRAP F3. To vote for Iya as your favorite VJ, text CANDYRAP W1. Send your votes to 29763. 1 SMS vote is equivalent to 3 points. To vote using their online voting system, just visit http://www.candymag.com/candyrapawards/ 1 online vote is equivalent to 1 point. Send in your votes because the voting period is from Dec 1 to Dec 31 2004 only. Winners will be announced on March.

Support Iya and Bianca!!!! Fearless advertising....

Tuesday, November 30, 2004

No Blog For This Week

Paumanhin po sa mga naghihintay ng entry. Wala kasi akong maisip na ikwento. Hindi ako sigurado kung sa dami ng pwede kong ikwento ay wala akong mapili o talagang wala lang akong maikwento. Pero sa totoo lang, marami akong pwedeng ikwento. Yun nga lang, hindi ko mahanap ang mga tamang salita para ikwento ito. Hindi ko naman pwedeng sabihin na ito'y mental block. Pag mental block kasi ay yung wala ka talagang maisip na sabihin eh yung sa akin naman ay sa dami ng pwede kong ikwento ay hindi ko mapili kung alin. Siguro, mental overload ang tawag dito. Meron bang ganon?

Pero kung wala kang blog for this week, ano ang tawag sa ginagawa mo ngayon?

Blogging pa rin. Gusto ko lang ipaalam sa kanila na wala akong blog entry for this week. Baka kasi naghihintay yung iba ng entry ko. At least, alam nila na wala akong "pasaway" na entry ngayon. Gusto ko sanang gumawa, yun nga lang hindi ko alam kung anong ilalagay ko.

Eh bat kailangan mo pang ipaalam? Pinabayaan mo na lang sana. Kung wala kang blog for this week, ano ang tawag mo sa ginagawa mo ngayon? Parang entry na rin itong ginagawa mo...

Eh tanong ka kasi ng tanong!!! Pinahaba mo tuloy yung blog ko. Dapat isang paragraph lang bigla ka namang sumingit. Eh sa gusto kong ipaalam sa kanila na wala akong blog entry ngayon. Masama ba yon? Blog ko naman ito.

Eh bat ka sumisigaw?

Eh kasi naman ikaw eh!! Sinira mo yung blog ko. Dapat no blog for this week, bigla tuloy nagkaron.

Anong gagawin mo ngayon?

Ano pa, eh di ipost na lang kaysa naman sa wala

Paano yung title?

Bat ba ang dami mong tanong?!!

Sunday, November 21, 2004

Kwentong Barbero

Hindi ko alam kung ano ang nakapaligid sa akin pero bakit kaya mahilig akong lapitan ng mga eccentric na tao. Halimbawa na lang ay itong barbero ko. Unang pasok ko pa lang sa barberya ay alam ko na agad na ito ang magiging barbero ko. Wala naman akong mairereklamo sa end result ng gupit nya dahil malinis at maganda ang pagkakagupit. Ok rin sya sa mga extra added service tulad ng hot towel at masahe. Isa nga sya sa mga binibigyan ko ng tip na above sa 15% tip limit. Iikot ang kwento ko sa paraan ng kanyang paggugupit.

Eccentric Cutting Technique 1

Flat top ang nakahiligan kong gupit. Madaling ayusin at komportable lalo na pag mainit ang panahon. Before na sya ang maging barbero ko, twenty minutes lang ang gupit ko. Tama lang yon kasi konting electric shave sa side, konting trim ng gunting at konting shave ay tapos na. Pero sa kanya ko lang na-experience ang flat top na tumatagal ng isang oras. Napaka-metikoloso nya!!! Para syang meron obsessive compulsion. Twenty minutes na electic shaver at trimming sa right side. Tapos another twenty minutes naman sa left side. Ten minutes na shaving at another ten minutes for finishing touch. Biruin mo, sampung minuto na ahit!!! Eh hindi naman ako balbon!!! Nagsimula at natapos ang TV Patrol ay hindi pa tapos ang gupit ko!!!

Eccentric Cutting Technique 2

Pero kahit na ganyan ay bumalik pa rin ako sa kanya. Ok lang sa akin ang maghintay ng isang oras kung maganda naman ang resulta. Eh di bumalik na nga uli ako para sa isa na namang session. Umupo na ako tapos sabi ko yung dati uling gupit. Tumingin sya sa buhok ko tapos may kinuha sya sa kabinet nya. Ruler. Sabi ko sa loob ko, "Para saan yung ruler?" Nagulat ako ng sinukat nya yung hibla ng buhok ko. Napakunot ako ng noo kasi talagang ngayon ko lang nakita yung ganon. Pagkatapos nyang sukatin ay sinabi nya sa akin, "Sir, masyado pa pong maaga para sa gupit. Balik na lang po kayo next week" ANO!!! Tinanong kung bakit. "Eh sir, masisira po yung contour ng gupit" Isa na namang ANO!!! Contour!!! Nasa barberya ba ako? Anong contour? Eh di syempre nagdahilan ako na gusto ko ngayon na magpagupit. Aba, tumanggi sya na gupitan ako. Baka naman hindi barberya itong napasukan ko. Barbero, ayaw maggupit!!! Since hindi ko talaga mapilit ay umalis na lang ako at naghanap ng ibang shop para magpagupit. Wrong move pala yung ginawa ko dahil meron pala syang eccentric cutting technique 3

Eccentric Cutting Technique 3

Nagpagupit na lang ako ng flat top sa ibang shop. Nairaos din yung gupit at after some time ay oras na naman para sa isang session. Talagang mahaba na yung buhok kasi hindi na sya pormang flat top. Siguro naman gugupitan na nya ako. Pag pasok ko sa shop (tiningnan ko muna kung barber shop talaga yung napasukan ko) tumingin sya sa buhok ko at medyo napapailing, "Sir, nagpagupit po ba kayo sa iba?". Tumango naman ako. "Sige, sir, upo na kayo at aayusin natin yung mga mali nila" Anong mali? Nasaan yung mali? Pareho naman flat top yung gupit ko. Imbes na gupitan agad ako, naglinis pa muna sya ng gamit. Nilagyan ng oil yung shaver, hinasa yung gunting at pinalitan yung razor. Medyo kinabahan nga ako kasi nagsuot sya ng rubber gloves. Parang ooperahan yata ako. At ang dating isang oras ay naging isang oras at kalahati!!!

Haaay... dahil sa katigasan ng ulo ko ay napatagal pa tuloy ako. Pagkatapos nyan ay naging masunurin na ako. Pag sinabi nyang hindi pa pwede ay hindi pa pwede. Pag sinabi nyang masisira yung contour at quality ng buhok ay sumunod ka na lang. Hindi ka naman kasi pwedeng makipagtalo sa kanya kasi hawak nya yung gunting. Baka pati tenga ko kasamang walisin sa sahig.

Monday, November 15, 2004

Senior na freshman

Inspired by Ms. Bianca's post, napilitan tuloy akong baguhin ang blog ko. Dahil sa sobrang pagka-relate ko sa kwento nya ay ipinagpaliban ko muna ang "Kwentong Barbero" na post ko.
Medyo pareho ng kwento pero syempre meron konting "calculus twist".

I graduated in time kahit na meron akong mga back subject. Kung bakit at paano ako nagkaron ay subject of another blog na lang. Nung kinuha ko na yung isa sa mga back subjects ko puro mga freshmen ang classmates ko. Nakakapagtaka nga kasi magkakakilala na agad sila samantalang ngayon lang naman sila nagkita. Wala kang kakilala at ikaw lang ang walang kausap. Mapagkakamalan ka namang buwang kung magsalita ka mag-isa. Freshmen students ba talaga sila?

Out of place ka talaga sa loob ng classroom kasi wala ka ng kausap, wala ka pang katabi. May tumabi nga kaya lang echange student from China. Ngee, mas lalo na. Kaya kalimitan ang disguise ko na lang ay to look busy. Mabuti na lang at yung professor namin ay in favor sa seating arrangement na based on surname. Malas nga lang kasi letter V ang start ng surname ko kaya sa likod ng class ang bagsak ko. Sige na nga pagbigyan ko na nga. Ano naman ang masamang mangyayari kung nasa likod ako? Nag-exam kami tapos sabi ng prof, exchange papers. Exchange papers!!! Kanino eh wala akong katabi!! Check your own paper na lang sabi ng prof, be honest na lang daw.

Eto na ang oras ng grouping. "Ilan ba kayo rito? Oh sige, group yourself by 6". Hala, hindi pa tapos magsalita yung prof namin eh tapos na ang grouping nila. Biruin mo pati yung exchange student nakakuha agad ng groupmates. Paano nangyari yon? Binilang ko kung ilan kami. 1,2,3...,35,36,37!!! Todas, hindi divisible by six. "Sino ang walang group?" Lahat ng mata nila ay nakatingin sa akin. "Bat di na lang po natin gawing countdown?" Kitang-kita ko sa mga facial expression nila na ayaw nila ng suggestion ko. Andamot naman nitong mga classmate ko!!! Kabago-bago nyo pa lang dito. Hoy, senior ako!!!

Pero syempre sa simula lang naman. Paunti-unti ay kinakausap na rin nila ako. Dahan-dahan ay isinasama na rin nila ako sa group. Hanggang sa parang ka-block na rin ang trato nila sa akin. Sila na mismo ang tumatawag sa akin para tabihan ko. Sila na rin ang nag-aalok na sa group nila ako sumali. Given sometime talaga at makakapag-adjust din sila. "Anong adjust?!" Sabihin mo, nung malaman nila na may konting utak ka, tumatabi na sila sa yo para mangopya!!! Pinaganda ko lang naman, wala rin naman silang makokopya sa akin. Hahaha!!!!

Thursday, November 11, 2004

Saying Things Differently

Piso Tamang Barko

Nung minsan na nagkakwentuhan dito sa office, napunta ang topic sa isang officemate ko na gusto ng hiwalayan yung girlfriend nya. Ang kontra namin ay hwag iwanan kasi "piso tamang barko" sya sa girlfriend nya. Ibig sabihin, napakaswerte nya sa girlfriend nya. Maganda na at fully supported na sa buhay. Kahit wala syang gawin ng buong buhay nya ay mabubuhay sya. Parang tumaya ka ng piso at ang napanalunan mo ay barko... Super-jackpot to the max.

Wishful Thinking

Nadevelop one time after ng videoke challenge namin. Kasali sana itong challenger na to kaya lang hindi sya nakarating. After that, gumawa sya ng comment na if ever na nandon sya malamang na iba ang naging resulta. Yan ang wishful thinking. Sabi nila, parang day dreaming pero para sa akin, mas malapit sya sa fighting spirit.

Corporate Environment

Nung minsan na pumunta kami sa isang concert event sa UP, tinanong ako kung hindi raw ba ako nilalamig kasi ang lakas ng aircon. Ang sabi ko sa kanya, "Nilalamig ka na agad? Hindi ka pa kasi sanay sa isang 'corporate environment'" Syempre, joke lang yon. Kaya lang, na-pirate na yung expression. "Kumusta ang corporate environment?" na ang ibig sabihin ay "kumusta na ang trabaho?"

Mag-WOWOW

Ang nakalagay sa ad ay "Watch Y Speak After Special Assignment". Eh paano kung natapos ang Special Assignment ng 12:30 am? Biruin mo, madaling araw para sa isang debate show. Pero dahil sa kagustuhan kong mapanood ang show ay kailangan talagang maghintay. At para hindi ako antukin ay nanonood muna ako ng mga "documentary" shows sa WOWOW. Magaganda kasi yung mga "documentary" shows nila, interesting topics lalo na pag madaling-araw. Malabo na antukin ka. Kaya dumikit na tuloy na pag sinabing MagWOWOW, ibig sabihin ay magpalipas ng oras.

"Lord, Pwede nyo akong kunin"

Pag ginamit mo itong expression na ito, ibig sabihin very fulfilled ka isang pangyayari at wala ka ng hahanapin pang iba. Parang ready ka ng humarap sa kanya. When I saw the Ryan Cayabyab tribute, sa super ganda nung show ay nasabi ko na lang, "Lord, pwede na po". Pag nakita mo ang celebrity idol mo, "Lord, pwede na po". Pag nakausap mo ang celebrity idol mo, "Lord, kunin nyo na ko". Pag nahawakan mo ang celebrity idol mo, "Lord, ngayon na po". Pag niyakap ka ng celebrity idol mo, "Lord, naiinip na po ako". Pag hinalikan ka ng celebrity idol mo, "LORD!!!"

Tuesday, November 02, 2004

As early as 8 am ay nasa South Cemetery na ako. Doon kasi nakaburol ang aming angkan. Para akong nasa office kasi double shift ako roon. At dahil sa maghapon akong nandon ay narito ang pinagbuhusan ko ng panahon...

Tunaw na Kandila For Sale

Isa sa mga personal yearly tradition ko. Mag-iipon ako ng tunaw na kandila tapos ibebenta sa mga bumibili. Last year, eight pesos per kilo ang bentahan pero ngayon, dahil sa hirap ng buhay, four pesos na lang ang average price per kilo. Meron akong nakitang buyer na six pesos per kilo. Doon na lang sana ako kaya lang may nakuha akong tip na merong bumibili ng thirteen pesos per kilo kaya lang lalabas ka pa ng sementeryo. Kanya-kanyang style ng pangunguha at iba't-ibang technique ng paghahanap. Yung kikitain ko naman ang gagamitin ko para sa another personal yearly tradition ko... ang food triping!!!

Food Tripping

Talagang nagkalat ang lahat ng uri ng pagkain sa sementeryo. At dahil dyan ay nacocommit ko ang isa sa mga seven deadly sins, gluttony. Fishball, squidball, kikiam, inihaw na pusit, hilaw na mangga, bayabas, santol, singkamas, chicharon, kropek, mani, kasoy, popcorn, mais, footlong, siopao, cornik, green peas, fishcracker, gulaman, softdrinks, buko juice. Meron pang mami, balot, taho, pugo, shawarma, pizza, burger at taco. Bawat kalye na madaan ko ay may bibilhin akong pagkain. Talagang halo-halo ang laman ng tyan ko. Mabuti na lang at laking-uste ako kaya malakas ang sikmura ko sa mga ganyan. At tsaka covered naman ng medical namin ang hepatitis. Hehehe...

Friday, October 22, 2004

Calc, nagpapakopya ka ba pag may exam?

Syempre naman!!! pero syempre may evil twist pag kumopya ka sa akin. Haha!!! Share ko ang aking dalawa sa pinakamatindi kong cheating method.

1st Technique: Pag bigay ng test paper, instead of answering, babasahin ko muna lahat ng mga questions and at the same time ay sinasagutan ko na sa isip ko. Kung may essay yung exam, yun muna ang sinasagutan ko. Kung ang exam ay good for one hour, I'll start answering 15 minutes before submission. Kawawa ngayon yung mga katabi ko kasi 45 minutes silang nakatingin sa isang blankong test paper. Tapos pag oras na ng pagsagot, bibilisan ko ngayon yung paglagay ng sagot. At para mas lalong malito yung mga kumokopya sa akin, random ang pagsagot ko at hindi sequential.

2nd Technique: Mas malupit itong second technique ko. Di ba pag minsan ay nagpapasahan tayo ng mga sagot? Isusulat sa isang pirasong papel ang sagot tapos pag hindi nakatingin ang proctor ay ipapasa sa katabi. Ginagawa ko rin yan, yun nga lang mali yung mga answer na nakasulat. Hindi naman nila napapansin kasi sulat na lang sila ng sulat. Di nila mahahalata na mali kasi ginagawa kong malapit sa tama na akala mo ay tama pero mali pala. Haha!!! Mas maganda itong technique na to pag math exams. Sinusulat ko yung tamang solution pero pagdating sa dulo mali yung sagot. Hahaha!!!

Hindi naman ako nahahalata kasi kumbaga kapit na sila sa patalim. Expected din naman nila na babagsak sila sa exam na yon kaya tinutupad ko lang ang mga wishes nila.
Videoke Bash


Kitang-kita ang stage presence!!! Complete with backup pa. I was singing Reasons by Earth, Wind and Fire. Mga passionate singer kasi ang mga officemate kaya nahawa na rin ako. Isa sa mga motto nila ay kahit na mababa ang score mo basta galing sa puso ay panalo ka na rin. At every videoke bash namin ay parang contest dahil talagang walang gustong magpatalo. Kahit yung mga office mates kong babae ay nakikipagsabayan sa amin. Grabe pati ang haba ng kantahan namin, we started singing at around 5 pm at naawat lang kami ng 11 pm. Bitin pa kami nun!!! Haay... next week may videoke bash na naman kami sa Red Box. Maihanda na ang "After the Love is Gone" ng EWF, "You Make Me Feel Brand New" ng Stylistics, "Too Much Heaven" ng Beegees at "VST Concierto" ng VST. Aheemm...
25 centavos...

Alam nyo ba yung bucket meal sa Kentucky? Siguro mga two months ago, kumain kami sa Kentucky at inuwi ko yung bucket para gawing alkansya. Doon ko ilalagay lahat ng mga 25 centavos na nakukuha ko sa isang araw. Di ko maalala kung sino ang mga kasama ko noon pero ang alam ko ay tawa sila ng tawa nung sinabi kong ganon ang gagawin ko. Ewan ko lang ngayon kung pagtatawanan pa nila ako ngayong lampas kalahati na ako. "Anumang magaling, Kahit na maliit, Basta't malimit, Makakarating din ng langit"!!!

Saturday, September 25, 2004

I Really Don't Know...Peksman!!!!

Gaano karaming tanong ang kayang dalhin ng isang tao? May sagot man o wala, gaano karami ang kaya mong i-handle sa isang araw? Sa isang linggo kaya? For the past five days, lahat na yata ng uri ng tanong ay naibato na sa akin. From the simple to the complex, from casual to personal, from basic to technical, may sense man o wala, kahit na quetions within a question, ay naisampal na sa akin.

Ayos lang sana kung hindi sabay-sabay kaya lang paano kung palibutan ka nito. Halos mapuno ng post-it ang buong desk ko. Yung monitor ko, naging isang monitor ng post-it. Ang mesa ko ay post-it. Ang divider ko ay post-it. Pag bukas ko ng mga libro, may post-it. Pag tinanggal ko ang isang post-it para basahin, may post-it pang nakatago sa likod. Iba-iba ang kulay, iba-iba ang brand at iba-iba ang handwriting. Hulaan nyo ngayon kung ano ang laman ng basurahan ko. At higit sa lahat ay mahiwaga ang mga post-it na ito dahil para silang kabuti na bigla na lang dumarami. Tanggalin ang isa at magiging dalawa. Magtanggal ka uli ng isa at magiging apat. Pero post-it pa lang yan. Hindi ko na isasama ang mga phone calls, text messages at "personal appearances" na natanggap ko dahil baka mahilo na kayo.

Pero kahit na binomba ako ng mga tanong, sinubukan ko talagang sagutin lahat dahil wala ka namang magagawa. The only choice you have is to make an answer. At dito ako naliwanagan na sa lahat ng mga tanong na ibinato sa akin ay hindi ako pwedeng sumagot ng "Hindi ko alam" at "Ewan".

Minsan pag nakita nyo ang isang tao, tingin pa lang, alam mo na marami itong alam. Ganyan siguro ang nakikita ng iba sa akin. I admit na I do know a lot of stuff. But one can know only so much. Kahit na anong pilit na gawin ko na hindi ko talaga alam ay di sila naniniwala. Lumalabas tuloy na ako'y madamot at swapang. Kaya kalimitan para lang matapos ay gumagawa na lang ako ng make believe answer na pwede nilang kagatin. Ang masama nga lang pag minsan ay tumatama yung mga hula kong sagot which reinforces their belief na alam ko nga talaga ang sagot at ayaw ko lang sabihin. Todas!!! Back to square one na naman ako!!!

Monday, September 20, 2004

Opening Lines

I really don't understand why my mind would memorize these things. For my part, I can't find no purpose or relevance on knowing these things and, yet, they are embedded very hard in the back of mind. Andami kong alam na hind ko naman alam kung saan gagamitin. Eto ang mga sample...

Samurai Jack

Long ago in a distant land, I, Aku, the shapeshifting master of darkness, unleashed an unspeakable evil. But a foolish samurai wielding a magic sword stepped forth to oppose me. Before the final blow was struck, I tore open a portal in time and plunged him into the future where my evil is raw. Now, the fool seeks to return to the past and undo the future that is Aku.

Visionaries

It was the time when magic is more powerful than science. And only those who can control the magic, controls destiny. They are the visionaries.

Twilight Zone

With a key, you unlock a door to imagination. Beyond it is another dimension. A dimension of sight. A dimension of sound. A dimension of mind. You're moving through a land of both shadow and substance. Of things and ideas. Guiding you through this wondrous journey is the hypnotic sound of the twilight tone.

Star Trek

Space...the final frontier. These are the voyages of the Starship Enterprise. Its continuing mission ... to explore strange new worlds, to seek out new life and new civilizations, to boldly go where no one has gone before.

Saturday, September 11, 2004

Long Vacation...Long Post

It's been two weeks since my last blog kaya para naman makabawi ay dadamihan ko ngayon ang aking ilalagay dito para naman makabawi sa inyo....

1st Reason for not Blogging

Bakit nga ba hindi ako nakagawa ng blog this past two weeks eventhough nakaharap naman ako sa computer ng maghapon? Besides being a system administrator here in the office, administrator din ako sa forum ni Iya Villania. For my part as an administrator, dapat ay lagi akong nasa forum. Basta lang. And since I'm always visible in the forum, I have been receiving some mails from other members. Most of the mails were questions about Iya. Normal lang yon kasi forum naman nya yon. From previous forum experience, I'll be receiving an average of 6 messages a week. But, lately, medyo dumami ang mails na narereceive ko. I have to spent an hour and a half just to read and reply to all the mails. Nakakatawa lang kasi most of the mails ay nanggaling pa sa mga international fans ni Iya. Para tuloy akong internation PR officer nya. Lalo pa ngayon na merong umiikot na tsismis about her. Idagdag nyo pa rito yung mga gimiks na pinaglalagay doon, pagbasa at pagreply sa lahat ng mga bagong posts ay talaga namang di na ako makapagblog. At ihahabol ko lang na mukhang dadagdag pa sa load ko si Ms. Bianca G. kasi nakareceive ako ng 4 messages asking more about her. Syempre binenta ko sya. Hahaha!!! Bianca, may bayad na ang PR ko sa susunod!!!!
Upcoming Videoke Challenge

Sa susunod naming challenge ni chigo ay lalagyan ko na ng dedication ang mga songs ko. Eto ang sample...

Para kay Ralph ay "Let The Pain Remain" by Basil Valdez.

"So let the pain remain forever in my heart
For ev'ry throb it brings
Is one more moment spent with you
I let the pain
Bring on the rain
If that's the only way
If there's no other way
To be with you again"

Para kay Jepi ay "Butterfly" by Mariah Carey.

"Spread your wings and prepare to fly
For you have become a butterfly
Fly abandonedly into the sun
If you should return to me
We truly were meant to be
So spread your wings and fly
Butterfly"

At para sa aking walang sawang katunggali... "Gold" by Spandau Ballet.

"Gold (gold)
Always believe in your soul
You've got the power to know
You're indestructible
Always believe in, that you are
Gold (gold)
Glad that you're bound to return
There's something I could have learned
You're indestructible, always believe in..."
Words of Wisdom

They asked..."where do you think youll be 3-4 years from now?? what are the things you want to do or accomplish before you reach 30?"
But for me..."Where do you think you'll be 5 hours from now? What are the things you want to do or accomplish before the day finishes?"

Para sa mga kumukuha ng timing na sabihin ang nais nilang sabihin...
"Every time is the right time. Every moment is the good moment"

Para sa mga laging natatalo at naghahangad na manalo...
"Believe that you will win in order to win"

Sa mga mainipin at hindi matyaga...
"Patience is a virute. Good things come to those who wait."

"Can I use your phone?", translation "Pwede ko bang gamitin ang telepono?". My answer, "You can but you may not". "May I use your phone?", translation "Maari ko bang gamitin ang telepono?". My answer, "Yes, you may"

Monday, August 30, 2004

Wait lang...

Patience has always been my favorite virtue. I can wait all day for nothing and still managed to have a smile in my face. And I enjoyed waiting the most when paired up with an impatient person. They curse a lot, swear a lot and speak unimaginable numbers of profanity. It's funny to me because no matter of much they blaspheme all the name of the gods, they have no really no choice but to wait.

As a waitee for a long time now, I know if I'm going to wait long. If the attendee says "Ang hintayan ay 5 pm onwards" then expect to wait for eternity. "Parating na ako" means "Kagigising ko lang". "Nandyan na ako" translates to "Paalis pa lang ako". A 7 pm concert starts really means you have to wait for two hours.

Another wonderful test of patience is waiting in line. Pila sa jeep, pila sa canteen, pila sa bangko, pila sa gasoline station, pila sa botika, pila sa supermarket pati sa mga comfort rooms may pila rin. A day is not complete kapag di ka pumila. And to make your waiting in line more exciting are the line jumpers. Etong mga "pinagpalang anak ni Adan" ay yung mga kunwaring may kakilala sa unahan ng pila tapos unti-unting nagiging part ng pila hanggang sa kalaunan ay mauuna pa sa yo. Pag tinapik mo sya para sabihang may pila, ang sagot pa nya ay, "Are you talking to me? Kasama nya ako". Haaay!!!

But, all in all, lining up is a good thing because it teaches humility, patience and a belief that no matter how successful you are, you still have to line up one way or the other sometimes. Part na talaga ng buhay natin ang pila, the only place where anybody can be number one. In time.

And speaking of time, it's time again to wait for the comments... Hehehe....

Saturday, August 21, 2004

Videoke Challenge

9-2-1
Ito ang current score namin ni Chigo. 9 wins ako at sya ay 2 wins with 1 draw. Dito nagsimula ang lahat...


Nasundan pa ng isa...


Pati si chubz nakisali na rin...


Pero kahit na anong birit pang gawin ni Chigo...


Ay babalik at babalik rin tayo sa simula dahil sa porma nagkakatalo!!!

Wednesday, August 18, 2004

How much should you tip?

Suppose you ate in a restaurant and was very satisfied with the service, how much then should you give as a tip? Yan ang isa sa mga questions namin during one of our brainstorming sessions. Magkano nga ba? After an hour of discussion, we reached an agreement that na it should be based on a portion of your total bill. So kung hindi kayo satisfied, walang tip. Pag ok na service, 15%. Pag super ok, 20%. Example, Kung ang bill mo ay 250 pesos at ok yung service, ang tip na ibibigay mo ay 37.50 (15% of 250) Kung super ok, 50 pesos.

Here's a twist sa problem. Paano kung may kahati ka sa bill? Dapat ba na hati rin kayo tip? Syempre naman!!! Kunin nyo muna kung magkano ang tip doon sa bill nyo. Add the tip to the total and divide kung ilan kayong magbabayad. Ibig sabihin kung doon sa 250 ay hati kayong dalawa. Then ang contribution nyo sa bill ay 143.75 [(250+37.50)/2] at a 15% satisfactory level. Ayos di ba?

Paano kung wala kayong calculator?!! Eh di gamitin nyo yung calculator sa cellphone nyo!!!(Hehehe!!! joke lang) Here's a shortcut para makuha nyo. Kunin nyo muna ang 10% ng bill nyo. Just move the decimal one place to the left. Kung ang bill nyo ay 250 then 10% would be 25. Then take half of that para sa 5% which will be 12.50. Add 25 and 12.50 to get 37.50 which is now 15% of 250. Andali lang, di ba?

With this in my mind, lumalabas na masyado pala akong galante magtip sa barbero ko. 60 pesos ang haircut ko tapos I give a tip of 20 pesos kasi very satisfied ako sa service nya kahit na isang oras ang tagal ng paggupit. 20 pesos is 33% of 60. Dapat ang tip na binibigay ko ay 12 pesos lang. Hmmm.... Leche kang equation ka!!! Pakialam mo ba kung bigyan ko ng 20 pesos!!!

Preview for my next blog

Already in draft are topics from fruits and vegetables, "videoke vengeance" post and a very special "the boy who loves butterfly" story....

Tuesday, August 17, 2004

Walking

This is one of my favorite pastime...walking. Here in the office, I rarely sits down. I'm always moving from one place to another. If I'm not in a hurry, instead of using the elevator, I would walk up or down the stairs even if it means walking five levels up or down. Then, sometimes, pag ayaw ko pang umuwi, I would go to Glorietta and walk around aimlessly for hours. When the gang want to meet-up, for example in Megamall at 3 pm, and I have so much free time, I would walk from EDSA-Guadalupe to SM Megamall. I'll be starting my walk at about 1:30 pm and reach the mall at around 2:30 pm. One time, the meeting place was SM North. I took the MRT from Ayala. Kaya lang instead na bumaba ako sa North, sa Quezon Ave ako bumaba. Mali!!! Kung nagmamadali ako, sakay na ako ng bus. Since maaga pa naman, naglakad na lang ako from Quezon Ave to SM North. Alam nyo ba na pag minsan ay time-saving pa nga ang paglalakad? Example, during heavy traffic instead of waiting but di nyo subukang maglakad. If the time you spent while waiting was sent in walking then mas mabilis kayong makakarating sa pupuntahan nyo. Kaya lang applicable lang ito, kung nasa bus ka o jeep. Iba ang technique pag may dala kang sariling sasakyan.

Running

Sometimes, pag ayaw ko namang maglakad, I would run. Syempre, mas mabilis ito. Kapag may mga important or unforseen events na medyo alanganin ang timing, I run. Pag late na akong umuwi galing office at wala na akong masakyan, takbo pauwi. Sometimes, interval ang ginagawa ko.... takbo, lakad, lakad, takbo. Kaya nga when I buy shoes, I make sure na pwede syang pantakbo, leather man o hindi. Maganda rin ang takbo especially when traffic. Remember the "Jelly fish" blackout? I was at Pedro Gil when that event struck. The curfew in our dorm was 10 pm and 9:45 na ay papasok pa lang kami ng Quiapo. Super traffic na sa Quaipo, as in, stand still na talaga. Since di ko pa naiimbento noon yung "How-to-survive-after-curfew" thing ko, baba ako sa jeep and I ran as long as there was a ground. It was a race against time but I managed to made it inside UST.

Walk or Run?

Eto ang medyo nahihirapan akong bigyan ng solusyon. Should you run or walk when its raining? Minsan pag talagang minamalas ay aabutan ko ng ulan at wala kang dalang payong. At para malubos-lubos ang kamalasan ay nagmamadali ka pa. Ano ngayon ang gagawin mo? If you run, think of all those extra raindrops that you are colliding with which you would otherwise have missed. On the other hand, if you walk you will be out in the rain for longer. My strategy in this kind of scenario is choose the option that will make you as dry as possible. So, therefore, I should run. Eh paano kung malakas ang hangin and the rain was falling at an angle?

---
It's not the distance between point A and point B that matters but how you make the journey between point A and point B.

Sunday, August 15, 2004

Haaayy....

People from the forum were forcing me to create an account.... My think tank passed a unanimous decision for me to create an account.... My lucid dreaming state also wants me to create an account....

And so here I am!!!! Ano pa nga ba ang magagawa ko?!! Masaya na kayo!!!!!

What to call me???

At home, my three sisters call me "kuya" since I'm the eldest. "HOY KUYA!!!"
My parents also call me "kuya" kasi ako ang kanilang panganay na anak. "HOY KUYA!!!"
My second degree family member calls me "kumag". "HOY KUMAG!!!"
At the office, they called me "rence", contraction from my real name Lawrence. "HOY RENCE!!!"
My high school batchmate calls me "Kalaw", contraction from "Ka Lawrence". "HOY KALAW!!!"
In the Gamechannel circle, they call me "calculus", "calc", "tatay calculus", "tay". "HOY CALC!!!"

With hoy or without hoy, it does not matter kasi mapapalingon naman ako pag tinawag mo. Kung saan ang nakasanayan at makakasanayan nyong tawag, walang problema.

What to Expect?

Ewan ko!!! Hindi ko rin alam ang mga ilalagay ko rito. Ano ba dapat? Araw-araw na post o lingo-lingong post? Pag araw-araw, baka magsawa kayo. Pag linngo-linggo, baka malimutan ko naman. Tingnan na lang natin kung ano ang mangyayari. Since nangyari na ang hindi dapat mangyari, I have no choice but to try my best to post something interesting. Nakakalito ang buhay ko, promise.